Morgunløtan – Nólsoyar Skúlii

Ansa eftir, hvat tú sært, eyga mítt,
ansa eftir, hvat tú sært, eyga mítt,
tí vár Gud alt veit og sær,
hann er hvørjum barni nær!
Ansa eftir, hvat tú sært, eyga mítt!

:/: Ansa eftir, hvat tú sigur, muður mín, :/:
tí vár Gud alt veit og sær,
hann er hvørjum barni nær!
Ansa eftir, hvat tú sigur, muður mín!

:/: Ansa eftir, hvat tú gert, hondin mín, :/:
tí vár Gud alt veit og sær,
hann er hvørjum barni nær!
Ansa eftir, hvat tú gert, hondin mín!

:/: Ansa eftir, hvar tú stígur, fótur mín, :/:
tí vár Gud alt veit og sær,
hann er hvørjum barni nær!
Ansa eftir, hvar tú stígur, fótur mín!

:/: Ansa eftir, hvat tú trýrt, hjarta mítt, :/:
tí vár Gud alt veit og sær,
hann er hvørjum barni nær!
Ansa eftir, hvat tú trýrt, hjarta mítt!

Vinir

Eg bleiv so glað í morgun, tá ið eg kom út,
tú stóðst og bíðaði uttan fyri portrið.
Tú smíltist, og eg visti beinanveg,
vit vóru vinir aftur, tú og eg.

Vit klandraðust í gjár, og tá lovaði eg,
eg skuldi aldrin tosa aftur við teg.
Nú súkkla vit í skúla, og tað er so gott.
Vit eru vinir aftur tú og eg.

Tú segði, at eg altíð var so ráðarík.
Eg segði, at tú vart ein grenjisurra.
Tá tókst tú bóltin, rýmdi beinanveg,
og eg fór heim, eg var í øðini.

Eg stongdi hurðina á mínum kamari,
og eg vara bara inni allan dagin.
Um kvøldið fekk eg sms frá tær:
Tú ert tann besti vinurin hjá mær. 
Vit klandraðust í gjár…

Vit fara heim til mín at gera skúlating,
tú dugir nógv betri enn eg at rokna!
So spæla vit eitt spæl á telduni
og baka vaflur, tí tað dugi eg!
Vit klandraðust í gjár, og tá lovaði eg,
eg skuldi aldrin tosa aftur við teg.
Nú súkkla vit í skúla, og tað er so gott.
Vit eru vinir aftur tú og eg.

“Tey standa og vagga og tráa,
á akrinum stadnandi øks,
og deila hin bjartoygda dáa
sum upp millum teirra vøks.

Vit áttu at plágað og pínt teg
og altíð at stungið tær skør,
vit áttu at køvt teg og týnt teg,
tú stendur á okkara jørð.

Og alla tøðuna átst tú
og royndi at gera mein,
og altíð so prangandi stóðst tú –
Tú voldi, at vit eru sein.”

“Men dáin stendur í iva,
og hann hevur ymsan lit:
“Eg havi væl loyvi at liva
her líka so væl sum tit.”

“Tá verða tey øks at tagna,
tí tað segði dáin satt:
Hvønn vøkstur Gud hevur fagnað,
og hvør eigur lívsins rætt!”

Imagine

Imagine there’s no heaven
It’s easy if you try
No hell below us
Above us, only sky
Imagine all the people
Living for today
I

Imagine there’s no countries
It isn’t hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace
You

[Chorus]
You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world

[Chorus]
You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will live as one

Nú vakni øll úr svøvni glað,
nú náttarstundin hvarv;
nú sær mítt eyga ljósan dag,
nú byrjar dagsins starv.

Nú sólin vísir andlit blítt,
hon fer um fjørð og sund;
hon vermir arma hjarta mítt
og gleðir sára lund.

Hon minnir meg á morgun tann,
tá hann úr deyða stóð,
ið sigur yvir syndum vann
og yvir deyðans tjóð.

Ja, glaður hvør til dagsverk fer
í Jesu Kristi navn;
og tá ið tað at kvøldi ber,
hann førir oss í havn.

Lítli fuglur

Sig mær lítli fuglur, hví flýgur tú so seint,
hvat er tað, sum feilar, hvat hevur teg nú meint,
hví ert tú so svartur, har ið hvíta dúnið var,
sig mær lítli fuglur, hvat er hent við tær?

Jú nú í morgum, eg fleyg mær ein túr,
út yvir havið, eg lá upp á lúr
eftir eini sild, ella hvat ið har nú var,
at hava heim við til pisurnar hjá mær.

Tá fongurin var fingin, mót landi vendi eg,
tá møðin meg nívdi, á sjógv eg setti meg,
fyrst tá rakti eg við, men tá var ov seint hjá mær,
at havið var dálkað og spilt í olju var.

Í evjuni eg stríddist, eg mátti sleppa heim
til mínar svongu pisur og føði geva teim.
Eg vann til síðst, men visti, at nú deyðadømd eg var,
eg veit ei, um eg vinni heim til pisurnar hjá mær.

Høvdu vit tó kunnað lært um henda sorgarleik,
um henda lítla fuglin, ið ei ungar sínar sveik.
Flest øll vita um tað, men støðan versnar dag um dag,
vit halda á at dálka, líka blind og líka glað.

1 Bottle of Pop

1 bottle of pop, 2 bottles of pop,
3 bottles of pop, 4 bottles of pop,
5 bottles of pop, 6 bottles of pop,
7 bottles of pop, pop!

Don’t throw your trash in my backyard,
my backyard, my backyard,
Don’t throw your trash in my backyard,
My backyard’s full.

Fish and chips and vinegar,
vinegar, vinegar,
Fish and chips and vinegar,
Pepper, pepper, pepper, pop!

Mín bátur er lítil,
og havið so stórt;
men Jesus meg tekur í hond.
Hann bátinum stýrir,
um bylgjan er høg,
á leið móti himmalsins strond.

2. Men stormur kann hótta
og bylgjurnar við;
men Jesus meg tekur í hond.

3. Eg veit ei, nær ferð mín
á fold endað er;
men Jesus meg tekur í hond.

Sjá, tú blánar
Sjá, tú blánar sum loftið og tú rodnar sum blóð,
men hitt hvíta er fossur, brot og vetrarins ljóð.
Har tú veittrar á báru, fjalli, bergi og ong,
syngur tjóðin tær glaðasta song.
Um enn nær ella fjart
ert tú sál míni kært,
sum tú fedrunum vart;
tí tú glógvar so bjart
sum tú sóleyga bart
gjøgnum náttmyrkrið svart,
blátt sum loftið, sum brimbrotið skært.

Har ið merkini veittra, veittri eisini mítt,
tað ber kvøðu frá landi mínum fagurt og frítt;
og eg kenni meg orna gjøgnum mønu og merg,
síggi brim randa strendur og berg,
hoyri vetrarins brot
boða summarsins lot,
hoyri heystmyrka lag,
boða várljósan dag.
Fylkjast rað vit í rað,
kenna hjørtuni tað:
vit við tær stevna stinnir avstað.

Grækaris Grashøvd
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum,
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum,
eg minnist tað, sum tað var í gjár,
Grækaris fylti 30 ár,
hann feldi 179 tár,
tí, á høvdinum var ikki eitt tað einasta hár,
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum,
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum.
/:Hvussu kann hann hava ein hava á høvdinum,
hava á høvdinum, hava á høvdinum:/

Grækaris vildi ikki hava einki hár,
so hann setti seg at hugsa í fleiri, fleiri ár
hann hugsaði so leingi, at heilin bleyv til mold,
hann hugsaði hansara heila til mold,
upp úr heilanum úr mold vaks grasið grønt,
á høvdinum hjá Grækarisi grasið grønt
har eru trø og blómur og eisini dýr,
á høvdinum hjá Grækarisi standa fleiri kýr
/:Hvussu kann ein kúgv standa á høvdinum,
standa á høvdinum, standa á høvdinum:/

Brúka høvdið hugsa teg um,
kúgvin stendur á beinunum,
dýrini standa á beinunum,
í havanum á høvdinum hjá Grækaris Grashøvd,
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum
Grækaris, Grækaris, Grækaris Grashøvd
hann hevur ein hava á høvdinum
/:Eg vil eisini hava ein hava á høvdinum,
hava á høvdinum, hava á høvdinum:/

Vem kan segla forutan vind?
Vem kan ro uten årer?
Vem kan skilles från vennen sin utan å felle tårer?

Jeg kan seile for uten vind
Jeg kan ro uten årer
Men ei skilles från vennen min utan å felle tårer.

Jesus, kom og ver hjá mær,
aldri lat meg sleppa tær,
tak í mínum hjarta búgv,
gev mær vón og gev mær trúgv.

Allur hugur er til tín,
eina tú ert gleði mín;
ongan kennir sinnið frið
uttan tann, tú kemur við.

Verøld eigur einki ráð,
ið kann stilla hjartans trá;
men um tú mær verður nær,
hjartað alla sælu fær.

Fagra, fríða
vársól blíða
litar fjall og fjørð,
blonk á bárum brandar.
Alt í lýkku andar.
Lundaskorin grør.

Fegið spælir
millum smalur
lítla lambið kátt
stumpar móður júgur.
Snípan, svinn sum brúður,
hugsar: Her er gott.

Grønkast akrar.
Blómur vakrar
gera fólk so fró.
Feitar kvígur skjølka,
fagrar gentur mjólka,
kvøða lystugt ljóð.

Sólin lækkar,
brátt hon fjakkar
undir bergið blátt;
roðin sundið gyllir.
Bátur rør so stillur,
dyrgir fyri smátt.

I like the flowers,
I like the daffodils
I like the mountains
I like the rolling hills
I like the fireside
when the light is low
Bom-id-id-a-id Bom-id-id-a-id

Mong tey klaga um veður og vind.
Onnur klaga um klæðir og mat.
Men eg vil ikki vera ein av teim,
milliónir ei hava mat og heim.

Fyri allar gávur lær at siga takk.
Fyri allar gávur lær at siga takk.
Mong droyma bert um tað,
sum vit njóta dag um dag.
Fyri allar gávur lær at siga takk.

Mong tey klaga um útsjónd og vekt.
Onnur klaga um arbeiði og løn.
Men eg vil ikki vera ein av teim,
milliónir ei hava mat og heim.

Hulduríman

Burtur á heiði sat huldan og spann,
meðan hon yskti sær mann.
Trumm trumm trumm trumm trumm trumm
trumm trumm tralala, trumm trumm trumm tralala.

Oman í bygdina stunandi rann
huldan at finna sær mann.
Trumm trumm…

Bóndin á bríkini huldan brátt fann:
“Teg skal eg taka til mann!”
Trumm trumm…

Svaraði bóndin: “Nei, so mín sann,
ikki eg festa teg kann.”
Trumm trumm…

Kvendið í øðini njelti: “Kom ann!”
Syfti og jarðlegði hann.
Trumm trumm…

Huldan á bóndanum lættliga vann,
trettandu festi hon hann.
Trumm trumm trumm trumm trumm trumm
trumm trumm tralala, trumm trumm trumm tralala.

Här kommer Pippi Långstrump,
tjolahopp tjolahej tjolahoppsan-sa
Här kommer Pippi Långstrump,
ja, här kommer faktisk jag.

Har du sett min apa,
min fina söta lilla apa.
Har du sett Herr Nilson,
ja han heter faktisk så.
Har du sett min villa,
min Villa Villekullavilla
Vill å vill du veta,
varför villan heter så ?

Jo, för där bor ju Pippi Långstrump
tjolahopp tjolahej tjolahoppsan-sa
där bor ju Pippi Långstrump,
ja, där bor faktisk jag.

Det är inte illa,
jag har apa häst och villa,
En kappsäck full med pengar
är det också bra att ha.
Kom nu, alla vänner,
varenda kotte som jag känner,
Nu ska vi leva loppan,
Tjolahej tjolahoppsan-sa

Här kommer Pippi Långstrump,
tjolahopp tjolahej tjolahoppsan-sa
Här kommer Pippi Långstrump,
ja, här kommer faktisk jag.

Mín Jesus, lat mítt hjarta fá
ein slíkan hug at tær,
at nátt og dag tú vera má
ómissandi hjá mær.

Tá fer mín náðitíð og stund
so sæl og góð og glað,
tí at tú kemur á mín fund,
mær signar hvønn ein dag.

Mítt hjarta, tá tað aftnar her,
skal hvíla við títt navn,
og tá mín sól til viðar fer,
eg leggist í tín favn.

O, leið meg tá frá synd og sorg
í hvítum rættferðskrúð
til himmiríkis glæstriborg,
til dýrd í himnabú.

Rulla páskaregg

Nú koma páskirnar.
Børnini gleða seg,
tí at tá páskaregg rulla tey.
Niðan tey spenna,
oman tey renna,
bera so eggini niðan á heyg.

Niðurlag:
Rulla páskaregg,
rulla páskaregg.
Rulla reyð, rulla blá,
rulla hvít, rulla grá.

Mamma mín, pápi mín,
abbi mín, omma mín
fara at rulla sum børnini øll.
Sigrun og Hanna
rulla, og Anna
sigur, at eggini brotna, er spell.

Dagurin líður,
tíðin hon flýgur,
eggini brotna nú so við og við.
Børnini møðast,
eisini tey frøast.
Nú man tað síðsta skjótt fara í tvey.

Nú endar dagurin,
børnini fara inn,
fara at sova og eru so mett.
Um summarið droyma tey,
um lomb og um stóran seyð.
Vakna um morgunin frísk og væl sett.

Niðurlag:
Rulla páskaregg,
rulla páskaregg.
Rulla reyð, rulla blá,
rulla hvít, rulla grá.

Lord of the Dance

I danced in the morning when the world was begun
And I danced in hte moon & the stars & the sun
And I came down from heaven & I danced on the earth
At Betlehem I had my birth

Dance, dance wherever you may be
I am the Lord of the Dance said he
And I´ll lead you all wherever you may be
And I´ll lead you all in the dance, said he

I danced for the scribe & the pharisee
But they would not dance & they would not follow me
I danced for the fishermen, for James & John
They came with me & the dance went on

I danced on the Sabbath & I cure the lame
The holy people said it was a shame
They whipped & they stripped & they hung me high
And they left me there on a Cross to die

I danced on a Friday when the sky turned black
It´s hard to dance with the devil on your back
They buried my body & they thought I was gone
But I am the dance & I stoll go one

They cut me down but I leaped up high
For I am the dance that can never, never die
I´ll live in you if you´ll live in me
For I am the Lord of the Dance, said he!

Heilagt ljóð oss legg á tungu;
himlafaðir, lær tey ungu
rætt at takka tær,
syngjandi tín prís við megi,
sáandi títt orð við gleði
her og víða hvar.

Himmals einglaherar glaðir
syngja lov tær, ljósins faðir,
øldir eftir øld;
latum sálmasong vár ljóða
upp frá jørð mót Guði góða
árla dags og kvøld.

Kom út á víðu heiðar
Kom út á víðu heiðar
tað stillu kvøldarstund
hoyr tjaldrið, tað letur
og er so glatt í lund

/: klipp, klipp, klipp, klipp,
klipp, klipp, klipp, klipp, klipp, klipp :/

Sá eg spóa suður í Flóa,
syngur lóa úti í móa:
Bí, bí, bí, bí.
Vorið er komið víst á ný.

Go down Moses

When Israel was in Egypt’s land:
Let my people go.
Opress’d so hard that they could not stand,
Let my people go.

Go down Moses
Way down in Egypt’s land
Tell ol’ Pharaoh,
To let my people go.

Thus saith the Lord, bold Moses said:
Let my people go.
If not I’ll smite your firstborn dead,
Let my people go.

Go down Moses
Way down in Egypt’s land
Tell ol’ Pharaoh,
To let my people go.

O let us all from bondage flee;
Let my people go.
And let us all in Christ be free!
Let my people go.

Morgunsólin longu lýsir
høgt á bláum himni her.
Lítli fuglur glaður syngur
nú á síni ferð

Vennesangen

Jeg elsker at sidde alene
og drømme og fantasere,
men har jeg været længe nok alene,
så jeg vil ikke være alene mere
så er det godt at ha en rigtig ven
og ha nogen at snakke med igen
en man kan dele sine drømme med
lege eller danse eller svømme med,
det er rart at være alene men
det er bedst at ha en ven.

Det er dejligt at vandre alene
og kigge på blomst og bier
og på fugle der sidder på grene,
men så er der noget i mig der siger:
Nu er det godt at ha en rigtig ven
og ha nogen at snakke med igen
enten en med bukser eller kjole på
bare det er en man kan stole på
det er rart at være alene men
det er bedst at ha en ven

Jeg tænker hemmelige tanker
som andre slet ikke aner
og kun en ven skal man fortælle
sine hemmelige planer,
så er det godt at ha en rigtig ven
og ha nogen at betro sig til igen.
du kan være tynd eller temlig fed
bare du kan holde på en hemlighed
det er rart at være alene men
det er bedst at ha en ven

jeg elsker at lege alene
og tegne og modellere,
men har jeg leget længe nok alene,
så vil jeg ikke lege alene mere
så er det godt at ha en rigtig ven
og ha nogen at lege med igen.
en man kan hoppe eller gynge med
en man kan grine eller synge med
det er rart at være alene men
det er bedst at ha en ven

Hvør skapti blómurnar,
blómurnar, blómurnar,
hvør skapti blómurnar?
Gud í Himlinum.

Hvør skapti stjørnurnar…

Hvør skapti fuglarnar…

Hvør skapti teg og meg…

Hvør skapti blómurnar,
stjørnurnar, fuglarnar,
hvør skapti teg og meg?
Gud í Himlinum.

Hvørjum skal eg siga takk…

Veðrið varð lýggjari

Veðrið varð lýggjari,
fjøllini fríðari,
grasið varð nýggjari,
áin varð blíðari.

Fyrst komu snípurnar,
tjøldrini, láirnar,
so mýrifípurnar,
fittar sum snáirnar.

Hønurnar gákandi,
skrukka so tvørliga,
kettan kom spákandi,
brosar so smørliga.

Sov blítt og søtt, og droym um sól,
sum lýsir yvir garð.
Guð faðir, hann í himni er,
skal ansa eftir tær.

Tær einglar sínar sendir hann,
um vøggu standa teir;
tí kanst tú sova trygt og væl
og óttast einki meir.

Hann, sum etur fleskafeitt
og stórar kotelettir,
hann er eitt býtt og dovið eitt
og darlar altíð eftir.

Men –
Hann, sum etur gularøtur,
rugmjølsdrýl og piparnøtir,
hagaber og krákuber
og hvíttkál og persillu,
hann fær so passaligt í búkin,
strálar sum ein sól um grúkin,
lættur upp á sporið,
at tú vildi tað forsvorið.

Teir, sum slíka alt í senn
og eta sínar vinir,
teir fáa allir ringar tenn
og verða altíð linir.

Men –
Hann, sum etur gularøtur,
rugmjølsdrýl og piparnøtir,
hagaber og krákuber
og hvíttkál og persillu,
hann er ókey,
fær øll at grína,
aldri vil hann vinir pína
og fær góðar tenn at skína
sum hjá krokodillu.

Guð, ger meg til eitt lítið ljós
um lívsins stutta skeið;
sum hjálpir teim á rætta kós,
ið viltust burt av leið.
 
2. Guð, ger meg til eitt blomstur blítt,
sum brosar øllum mót,
sum tekur bæði kalt og lýtt
við tol á síni rót.
 
3. Guð, ger meg til eitt signað lag,
sum lívgar hug og sál,
sum birtir sól og summardag
og doyvir storm og bál.
 
4. Guð, ger meg til ein sterkan stav
at styðja veikar væl,
hjálp, at tað ljós, sum tú mær gav,
eg nýti, sum eg skal.
 
5. Guð, ger mær lyndi reint og ljóst
við halgum sálmalag
at bera troyst í stúrin bróst
og gera syrgin glað.

Á mønu hjalsins stari

Á mønu hjalsins stari
Í morgun kaldur sat
Í heglingsæli hvøssum
Mær tokti, at hann græt

Og kavarokið versnar
Alt út ímóti nón
Og neyðar starin visti
Sær onga lívsins vón

Men tá tað móti kvøldi
Brádliga lýsti í
Og sólin fór at síggja
So blonk og mild og blíð

Tá fleyg í loft upp starin
Og sang eitt fagurt ljóð
Tá birtist vónin aftur
Í barmi, ljós og góð

Tann vón um vár og summar
Og eydnuríka tíð
Um reiður, maka, ungar
um lív og leik í líð.

Tí starin er so vorðin,
at vónin er hans alt;
ta stund, hon hvørvur burtur,
er lívið stirt og kalt.


Kumbaya 


Kumbayah my Lord, Kumbayah,
Kumbayah, my Lord, Kumbayah,
Kumbayah, my Lord, Kumbayah,
Oh Lord, Kumbayah.

Some one’s crying my Lord, kumbaya

Some one’s praying my Lord, kumbaya

Some one’s singing my Lord, kumbaya

Some one’s crying my Lord, kumbaya
Some one’s praying my lord, kumbaya
Some one’s singing my Lord, kumbaya
Oh, Lord, kumbaya


Ongum er so trygt at fara
sum Guðs lítla barnaskara,
fugli ei í leyvi fjøldum,
stjørnu ei í himnatjøldum.

2. Harrin er á Sions fjøllum
vernd og skjøldur fólki øllum,
vil teim miskunnsamur vera
og á faðirørmum bera.

3. Eingin eydna, eingin vandi
slíta av skal barnabandið.
Hann sum vinur ber av øðrum,
veit um alt í øllum førum.

4. Hann øll hár á høvdi telur,
hann hvørt tár úr eyga fjelur,
okkum føðir, okkum klæðir,
gleðir, um so sorgin bagir.

5. Hvat hann tekur, hvat hann gevur,
faðirs hjartalag hann hevur,
og hans vilji er hin sami:
barnsins sanna gagn og frami.

6. Væl tær veri, lítla skara,
Jákups Guð teg væl skal varða;
honum, sum fekk megi alla,
fíggindar til jarðar falla.

7. Og tá her er farin dagur,
neyð er lokin, tagna klagur,
børn øll síni rødd hans kallar
heim til gleði ævir allar.

Sigmunds kvæði yngra

1. Í Føroyum búðu høvdingar tveir,
Tróndur og Sigmundur itu teir.

Noregs menn! dansið væl í stillum;
stillið tykkum allar,
riddarar, Noregs menn!
dansið væl í stillum.

2. Sigmundur búði Skúvoy á,
Tróndur búði við Gøtuvág.

3. So grammur var Tróndur, hann hugsar ilt:
Sigmundur hevur vár’ veitslu spilt.

4. Tróndur hann situr í sínari lon:
“Tit heintið mær Sjúrða Tollaksson.

5. Tit heintið mær Gutta og láa Tór.”
Snarliga boð eftir teimum fór.

6. Inn komu garpar og søgdu so:
“Hvat vilt tú, Tróndur, tú sendi oss boð?”

7. “Eg havi sent tykkum boðini tey,
at tit skulu hjálpa til Sigmunds deyð.

8. Tit hvessið spjót, tit hvessið knív;
tað skal galda Sigmunds lív.

9. Hetta mítt ráð man vera gott,
vit skulu herja á hann á nátt.”

10. Teir savnaðu saman sveinar og menn,
teir gingu til strandar allir í senn.

11 So sigldi Tróndur Skúvoyarfjør,
skútan bognaði sum ein gjørð.

12. Myrk var náttin, skútan gekk,
so blíðan byrðin Tróndur fekk.

13. So myrk var náttin, skútan rann,
teir hildu beint mót Skúvoy fram.

14 Eingin vardi, teir komu hartil,
alt gekk til, sum Tróndur vil.

15. Skramblaðu teir við vápnum hart,
so hurðar gingu í smildur snart.

16. Sigmundur vaknar úr svøvni brátt:
“Hvør brýtur inn á meg í nátt?”

17. “Hann, sum brýtur tínar dyr,
tað er tann maður, tú háaði fyrr.

18. Sigmundur helt sítt svørð ímót,
fimm fullu høvur á Tróndar fót.

19. Sigmundur høggur av makt og vold,
trý fullu høvur á Tróndar skjold.

20. Tróndur hann var til ilsku fús:
“Tit setið nú eld á Sigmunds hús!”


Harra Guð, títt dýra navn og æra
skal um allan heim í metum vera,
hvør sálin sæla,
hvør tungt má træla,
alt, sum kann mæla,
skal teg umtala
og æra.

2. Guð er Guð, um land alt legðist oyðið,
Guð er Guð, um menniskjan øll doyði,
um ættir fara,
um øldir snara,
blant stjørnuskara
skal ótømd vara
Guðs grøði.

3. Høga høll og lága lon skal víkja,
jørð og himmal skulu bæði svíkja,
hvørt fjall, hvør sýna,
hvør tindur dvína,
men fram skal trína,
sum sólin skína
Guðs ríki.

Nú liggur ein kavafonn

1. Nú liggur ein kavafonn tindi á,
og gler er áum og tjørnum,
og stormurin leikar um fjøllini há;
nú er einki veður hjá børnum.

2. Nú dagur er stuttur, og nátt er long,
og glerpípur hanga úr taki,
og títtlingur høvur sítt undir vong
nú stingur hálvdeyður í raki.

3. Nú sita smábørn í stovu still
og lurta so væl eftir søgum
um menn so góðar og trøll so ill,
sum livdu í avgomlum døgum.

4. Vit hoyra um Øskudólg, dreingin tann,
sum kongsdóttur vann sær til brúður,
um Krákudóttur, sum fekk ein mann,
ið var sær ein kongssonur prúður.

5. Og vit hoyra sagnir úr fornu tíð,
um Trónd og um Sigmund hin reysta,
um bardagar miklar og harðligt stríð,
um vápnaleikin hin mesta.

6. Tær søgur, tær søgur, tær ljóða væl,
tær leggja vit okkum í minni,
tær læra vit fegin í hópatal
á kvøldi í stovuni inni.

7. Men uppaftur sólin vil ljóma á fjøll
á fagrasta hásummarsdegi,
og blómubros leikar um víðan vøll;
- tá fáa vit almikla gleði.

Nú vakni øll úr svøvni glað,
nú náttarstundin hvarv;
nú sær mítt eyga ljósan dag,
nú byrjar dagsins starv.

Nú sólin vísir andlit blítt,
hon fer um fjørð og sund;
hon vermir arma hjarta mítt
og gleðir sára lund.

Hon minnir meg á morgun tann,
tá hann úr deyða stóð,
ið sigur yvir syndum vann
og yvir deyðans tjóð.

Ja, glaður hvør til dagsverk fer
í Jesu Kristi navn;
og tá ið tað at kvøldi ber,
hann førir oss í havn.

Øskudólgur og sópingarkona

Øskudólgur og sópingarkona
hildu sær at gaman,
hvussu skulu vit liva,
tá ið vit koma saman?

Vit skulu taka tráðu í hond,
ganga oman við á,
fiska okkum smásíl
og føða okkum svá.

Hvussu skulu vit liva,
tá ið síl eru eingi í á?
Vit skulu okkum í havið út
stóran fisk at fá.

Hvussu skulu vit liva,
tá ið fiskurin vil ikki bíta?
Vit skulu okkum í bóndans garð
at treskja kornið hvíta.

Hvussu skulu vit liva,
tá ið bóndin eigur einki korn?
Vit skulu taka lúður í hond
og blása hart í horn.

Hvussu skulu vit liva,
tá ið hornið vil ikki láta?
Vit skulu taka hamar og tong
og smíða skip og bátar.

Hvussu skulu vit liva,
tá ið báturin vil ikki ganga?
Far tær aftur í dungan út,
eg vil ikki við teg pranga!

Harra Pætur og Elinborg

Harra Pætur og Elinborg,
børn vóru tey so ung,
løgdu sínum ástum saman,
mongum eru forløg tung.

Nú lystir meg í dansin at gá,
meðan rósur og liljur grógva væl.

Harra Pætur og Elinborg,
børn vóru tey so rík
løgdu sínum ástum saman,
mongum er forløg slík.

Legði hann hendur á frúnnar háls,
myntist við hana blíða:
“Hvussu leingi vilt tú Elinborg,
festarmoy mín bíða?”

“Bíða vil eg í sjey vetur
uttan frænda ráð,
giftast ikki livandi manni,
meðan eg liva má,

Bíða vil eg sjey vetur
móti frænda vilja,
giftast ikki livandi manni,
um enn meg kongur giljar.”

Harra Pætur stígur
í tað standani floy:
“Eg forbjóði hvørjum manni
mína festarmoy!”

Harra Pætur stígur
í tað standani stavn:
“Eg forbjóði hvørjum manni
sova í hennar favn!”

Sjey vetur forgangnir vóru,
Elin tók at leingja,
akslar yvir seg kápu blá,
í glasglugga at standa.

Elin stendur í glasglugga,
sær hon út so víða,
fagur var tann knørrurin,
hon sær eftir havinum líða.

“Fullvæl kenni eg seglini,
fullvæl kenni eg rá,
fullvæl kenni knørrin tann,
ið harra Pætur ár.”

Himnafaðir vár, vit biðja:
Heilagt verði navnið títt,
til oss komi, verði friðað
ríkið títt so stórt og frítt.

Verði vilji tín, Guð faðir,
sum í himli so á jørð,
gev oss dagligt breyð hvønn dagin,
metta øll, sum sita sør.

Fyrigev tú skuldir várar,
góði Faðir, gev tín frið,
tá ið granni okkum sárar,
glað vit fyrigeva við.

Lat ei freisting okkum villa
-syndaløtt vit eru øll –
halt tú okkum frá tí illa,
lat oss standa stinn sum fjøll.

Sterki Guð, tú okkum leiðir,
ríki tínum valdar tú,
heiðurin tú ævigt eigur,
amen, prís tær veri nú!

Burtur á heiði
Burtur á heiði, hvar fuglurin syngur,
har vaksa brobber, har veksur lyngur,
har er korki og javni.
Har er tað, menninir torvið skera,
og konufólkini tað burtur bera.
Hevur tú verið har, navni?

Har veit eg eitt so lítið reiður;
fýra ungar fuglurin eigur,
teir eru naknir og smáir,
djúpt í reiðrið teir bora seg niður,
tá ið teir vaksa, pápi mín sigur,
gerast teir brúnir og gráir.

Burtur á heiði neytini ganga –
har er ein tarvur, ið vanur er at stanga,
hann er reyður og hvítur.
Øll ræðast hann uttan pápi og Pætur,
ið mangan hevur havt á honum fatur
og eigur hundin, ið bítur.

Og ein lítlan putt, sum eg eigi,
hann skal eg hava burtur á heiði,
líka sum menninir plaga;
so torir tarvurin einki at gera.
Vilt tú við mær í ferðini vera,
navni mín, burtur í haga?

Kall og Svein ungi
”Hvar rakst tú neyt míni?”, segði Kall.
”Beint niðan í akur tín!”, segði Svein ungi.

”Skamm fái tú rekandi!”, segði Kall.
“So fái tú biðjandi!”, segði Svein ungi.

”Hevði eg hildi á spóni mínum!”, segði Kall.
“Staði fastur í góma tínum!”, segði Svein ungi.

”Hevði tú verið flongdur!”, segði Kall.
“Við mjúkari ostaflís!”, segði Svein ungi.

”Við skørpum áli!”, segði Kall.
“Ryggur tín ligið undir!”, segði Svein ungi.

”Hevði eg hildið á knívi mínum!”, segði Kall.
“Staði fastur í lívi tínum!”, segði Svein ungi.

”Hevði tú hingið í berginum!”, segði Kall.
“Góða línu á mær!”, segði Svein ungi.

”Einfaldur høsnatráður!”, segði Kall.
“Sjálvur tú á endanum!”, segði Svein ungi.

”Hevði tú flotið á havinum!”, segði Kall.
“Góður bátur undir mær!”, segði Svein ungi.

”Ongar árar (ella askar)”, segði Kall.
“Lotið ligið at landinum!”, segði Svein ungi.

Minst til at biðja faðivár,
minst til at signa teg;
tá sendir Harrin eingil sín
at hjálpa tær á veg.

Og Harrans góðska fylgir tær,
ið hvar tín fótur fer,
og eingilin við tína lið
tær altíð góður er.

Á songarstokki situr hann
og signar svøvnin tín;
hann gevur tær ein ljósan dreym
og leikur fríð og fín.

Og grætur tú, hann kínir tær
og turkar tíni tár,
tí skalt tú altíð signa teg
og biðja faðirvár.

Veturin kom við kulda og kava,
ringt er hjá seyðinum, hart er at skava,
kalt er í berligum bóli.
Lágt stendur sólin, og tíðliga skýmir,
burtur úr túninum hundurin rýmir,
inni situr kúrandi Óli.

Gler er í á og skalvur í brekku;
rínur og hvínur í hvørjari sprekku;
Óli er grammur í huga,
situr og hugsar um summar og gleði,
fuglur var kátur, og lambið var fegið;
nú hómast ikki ein fluga.

Omman á bríkini sigur frá søgum,
abbin úr fjøruni kemur við øðum,
oman kemur maður av Gørðum.
“Kóka nú kaffi, set rokkin til reiðar!”
Hugnaligt í stovu, um frystir eru teigar.
Har kemur Klæmint við kørðum.

Højt på en gren en krage
– sim sala dim bam ba
sala du sala dim –
højt på en gren en krage sad.

Så kom en hæslig jæger
– sim sala dim bam ba
sala du sala dim –
så kom en hæslig jæger hen.

Han skød den stakkels krage
– sim sala dim bam ba
sala du sala dim –
han skød den stakkels krage ned.

Ver vælkomið, Harrans ár,
sum ber fagnaðarboð!
Jólanátt, tá Guðs orð fór í hold,
varð ljósið úr erva birt upp á fold.
Vælkomið nýár! Væl vær fagnum tær.

Ver vælkomið, Harrans ár,
sum ber fagnaðarboð!
Páskamorgun, tá Krist reis úr grøv,
tá sigraði lívið um lond og høv.
Vælkomið nýár! Væl vær fagnum tær.

Ver vælkomið, Harrans ár,
sum ber fagnaðarboð!
Hvítusunnu tá var tað so brátt,
at andin gav veraldar veikleika mátt.
Vælkomið nýár! Væl vær fagnum tær.

Ver vælkomið, Harrans ár,
sum ber fagnaðarboð!
Harrans ár, ið ger hjørtuni glað,
nú ber okkum gleði hvønn Harrans dag.
Vælkomið nýar! Væl vær fagnum tær.

Byrur er, skipið fer
langt til onnur lond,
og kæra genta sjómansins
hon syrgir eftir á strond.

Grát ei, genta góð,
turka burtur tár
og hugsa um meg og tað eydnustund,
sum kemur um eitt ár.

Silvur og gull, kistan full,
alt er gáva frá mær,
ja, eg havi silki og skrúð og skreyt,
og alt samalt gevi eg tær.

January, February, March, April, May
June, July
January, February, March, April, May
June, July

August, September, October
November, December
August, September, October
November, December

Julen har bragt velsignet bud,
nu glædes gamle og unge.
Hvad englene sang i verden ud,
nu alle små børn skal sjunge.
Grenen fra livets træ står skønt
med lys som fugle på kviste;
det barn, som sig glæder fromt og kønt,
skal aldrig den glæde miste.

Glæden er jordens gæst i dag
med Himmel-kongen, den lille.
Du fattige spurv, flyv ned fra tag
med duen til julegilde!
Dans, lille barn, på moders skød!
En dejlig dag er oprunden:
I dag blev vor kære frelser fød
og Paradis-vejen funden.

Frelseren selv var barn som vi,
i dag han lå i sin vugge.
Den have, Guds engle flyve i,
vil Jesus for os oplukke.
Himmerigs konge blandt os bor,
han juleglæden os bringer;
han favner hver barnesjæl på jord
og lover os englevinger.

Tá milliónir tendra ljós
renna tankar til eitt fjós
á himli hevur stjørnan bjørt
til fjósið vísmenn ført

Jólakvøld tá sita mong
minnast Kristus nýggja kong
kærleiksboð um land og hav
hann menniskjunum gav

Náttúran er ísakøld
Hetta vakra jólakvøld
kavin fýkur um fjallatrom
bygdin liggur von

Til hirðarnar á markini
eingil boðar “hoyri meg”
heimsins kongur føddur er
til tykkum frælsi ber

Í hjørtunum vit siga takk
nú friðarvón til jarðar rakk
stjørnan blonk á himli skein
foldin skær og rein

Náttúran er ísakøld
Hetta vakra jólakvøld
kavin fýkur um fjallatrom
bygdin liggur von

Desember

Her í desember renna vit lið um lið,
øll skulu stákast, binda ongantíð frið.
Gávur at gera, so skal alt gerast reint,
jólakort sendast áðrenn tað er ov seint.
Og baka jólabreyð,
og kóka kleynur,
kóka jólagreyt.
Vit baka jólabreyð
og kóka kleynur,
kóka jólagreyt.

Happy Xmas

So this is Xmas
And what have you done
Another year over
And a new one just begun
And so this is Xmas
I hope you have fun
The near and the dear one
The old and the young

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let’s hope it’s a good one
Without any fear

And so this is Xmas
For weak and for strong
For rich and the poor ones
The world is so wrong
And so happy Xmas
For black and for white
For yellow and red ones
Let’s stop all the fight

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let’s hope it’s a good one
Without any fear

And so this is Xmas
And what have we done
Another year over
A new one just begun
And so happy Xmas
We hope you have fun
The near and the dear one
The old and the young

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let’s hope it’s a good one
Without any fear
War is over, if you want it
War is over now

«Gleðilig jól! Gleðilig jól!»
ljóðar av himli einglalag.
«Armi syndari, óttast ei nú,
gleðiboðskapin hoyrir tú:
:,: «Jesus er føddur í dag.» :,: »

Faðir vár! Faðir vár!
Høgt tó tú á himli býrt,
ikki gloymdi tú barnið títt,
elskaði syndiga hjarta mítt;
:,: veri um ævi tær dýrd. :,:

Frelsari mín! Frelsari mín!
Náði tín hon er mítt skjól.
Paradísportrið er opnað mær,
aldri kann eg fulltakka tær
:,: fyri gleðilig jól. :,:

Lítla fitta nissa mín

Lítla fitta nissa mín,
tú skalt fáa greyt í trygil tín.
Jólagreyt við mandlu í,
Ja, so oysa vit uppí.

Mandlan melur bert í kring,
melur runt í greytinum í ring.
Hvar man mandlan vera nú,
nissa mín, hvat heldur tú?

Hví man tað vera so hugnaligt í kvøld?

Hví man tað vera so hugnaligt í kvøld?
Frosturin bítur, men eingi eru køld.
Dagur var strævin, men eingi sýnast móð,
hví eru øll so blíð og fró?
Tað er jólaaftan! Klokkan ring!
Bing bang bing! Bing bang bing!
Brátt er træið tendrað – slá so ring,
dansa, kvøð og syng.

Myrkt er og kalt er og følnað hvør urt
sólin hin bleika næstan kámast burt,
smáfuglar stirdir ei orka á flog –
tá sendir sólin gleðiboð:
Tað er jólaaftan! Klokkan ring!
Bing bang bing! Bing bang bing!
Missið ikki mótið – sláið ring,
dansa, kvøð og syng.

Fjart er hon stødd, men vit hoyra tað ljóð,
børn síni minnist sólarmamman góð:
Eg komi aftur til alt tað, sum grør
og andar á tí køldu jørð.
Tað er jólaaftan! Klokkan ring!
Bing bang bing! Bing bang bing!
Missið ikki mótið – sláið ring,
dansa, kvøð og syng.

Børn eru børn og tað verða vit við,
tá vit um jólatræið lið um lið
dansa og minnast á summar og sól,
meðan vit kvøða hátt um jól.
Tað er jólaaftan! Klokkan ring!
Bing bang bing! Bing bang bing!
Nú er træið tendrað – sláið ring,
dansa, kvøð og syng.

Rudolph, the Red-nosed reindeer
had a very shiny nose.
And if you ever saw him,
you would even say it glows.

All og the other reindeer
used to laugh and call him names.
They never let poor Rudolph
join in any reindeer games.

Then one foggy Christmas Eve
Santa came to say:
´Rudolph with your nose so bright,
won´t you guide my sleigh tonight?´

Then all the reindeer loved him
as they shouted out with glee,
Rudolph, the Red-nosed reindeer,
you´ll go down in history.

Eitt fjós og ein krubba, ein koddi av strá,
so skirvin var beður, har frelsarin lá.
Men stjørnan á himni, so vøkur og von,
ber kvøðu til nýfødda lítla Guds son.

Og einglarnir syngja hitt heilaga lag.
og náttin hon hvørvur og verður til dag.
Nú myrkrið er farið, og ljóst er í lon,
vær tøkkum tí Harra, sum gav oss sín son.

Hann lívbjarga okkum úr vanda og neyð
so vit kunnu liva, tá vit eru deyð.
Eg síggi, hann smírist bak stjarnanna fjøld,
har savnar hann børn síni øld eftir øld.

Millum jólanna

Ein skuldi verið fýra ár á jólum
og fylgst við gentu, ið var skær og rein,
og bæði skuldu latið seg í skreytir
og vitja inn á fjálgt eitt ommuheim,
Og klokkan skuldi verið mitt um dagin,
og gøtan skuldi verið løtt og mjá,
og hundar skuldu verið innandura,
og allir bilar skuldu stillir stá.

Um ein møtti børnum fleir á vegnum,
sum fegin flentu, vildu sleppa við,
tá skuldi beiggi mín í fimta flokki,
mær rudda slóð, so gangast kann í frið,
Og ommuheimið skuldi mest sum sovið,
og handan tjøld tú skuldi ongan sjá,
fyrr enn tey fingu stilla seg í duri
og finna tóna, síðan banka á.

Tey skuldu gingið inn á tungum hælum
og heilsa teimum, ynskt “Gott kvøld, gott kvøld.”
Og djúpt úr stólinum skal omman svara:
“So komu jólabørn til fólk so køld.”
Ein skuldi verið fýra ár á jólum,
tá jólaljós tey brenna uttan gang,
og vælvera var hús við fýra veggum,
har sælan var so fjálgt eitt ommufang.

Nissumamma og nissupápi

Nissumamma og nissupápi,
nissugenta og -drongur,
nissumatur og nissuborð,
nissufólkakongur.
Tjúkka nissa, klæna nissa,
stutta nissa, langa nissa,
stjørnurnar tær glampa,
allar nissur trampa.

Reyða húgvu, hosur gráar
allar nissur eiga,
renna so um jólatræið,
og hvønn annan leiða,
troyggjan reyð, og skeggið grátt
á, sum nissan hon er flott,
stjørnurnar tær glampa,
allar nissur trampa.

Rísingreyt og ræstan fisk,
bomm og stóran pakka,
nissubørn tey ynskja sær,
og tey bara snakka –
tjúkka nissa, klæna nissa,
stutta nissa, langa nissa.
Stjørnurnar tær glampa,
allar nissur trampa!

Mary´s boy child

Long time ago in Bethlehem,
so the Holy Bible says,
Mary´s boy child Jesus Christ
was born on Christmas Day

Corus:
Listen, hear the angels sing:
A new king´s born today.
And man will live forever more
because of Christmas Day.

While shepherds watched their flocks by night,
they saw a bright new shining star;
and then they heard a choir sing –
the music seemed to come from afar.

When Joseph and his wife Mary
came to Bethlehem that night,
they found no place to bear the child;
not a single room was in sight.

By and by they found a little nook
in a stable all forlorn;
and in a manger cold and dark
Mary´s little boy was born.

Nú birtast túsund jólaljós

Nú birtast túsund jólaljós
í hesi myrku stund,
og túsund onnur glógva nú
á himna bláu grund.

Og yvir bý og land í kvøld
fer jólaboð av stað,
at føddur Harrin Kristus er.
Tí eru vit so glað.

Tú stjørna yvir Betlehem,
á, lat títt milda ljós
nú lýsa inn við friði og vón
í vára heim og hús!

Í hvørt eitt hjarta, tungt og myrkt,
tín glæma lýsti blíð,
ein glæma av Guðs kærleiks lind,
í hesi jólatíð!

Sleturokk
Lat teg væl í
tak sleðuna við
jaaaa!
Skjótt fara vit omaneftir á glið.
halt fast
Tí tað rýkur so illa tá
í mær
annars liggja vit eftirá
Brekkan er brøtt,
og sleðan gongur skjótt,
hon flýgur sum ein rakett.

Eru øll her,
sum starturin er?
jaaa!
Nú ræður um at fáa sær ferð.
halt fast
Tí tað rýkur so illa tá
í mær
annars liggja vit eftirá
Brekkan er brøtt,
og sleðan gongur skjótt,
hon flýgur sum ein rakett.

Jarðrokk og blues
kitlandi brús,
bert kuldakrákur
fara til hús.
halt fast
Tí tað rýkur so illa tá
í mær
annars liggja vit eftirá
Brekkan er brøtt,
og sleðan gongur skjótt,
hon flýgur sum ein rakett.

Koma á mál
við róp og skrál.
jaaa!
Klárt nummar eitt
hendan sletan er hál
halt fast
Tí tað rýkur so illa tá
í mær
annars liggja vit eftirá
Brekkan er brøtt,
og sleðan gongur skjótt,
hon flýgur sum ein rakett.

Onkur datt av
vit rendu útav
og eftir høvdinum
øll undir kav.
halt fast
Tí tað rýkur so illa tá
í mær
annars liggja vit eftirá
Brekkan er brøtt,
og sleðan gongur skjótt,
hon flýgur sum ein rakett.

Frelsarin føddur, boðar eingla ljóð,
bjarging er vunnin nú til heimsins tjóð.
Hastið hirðar, berið kvøðu,
barninum av himni høgum.
Lovið Guði hátt, lovið Guði hátt.

Tú himnadrottur borin ert í kvøld
borin av kvinnu undir stjørnufjøld,
knæ vit boyggja, eyðmjúk verða,
foldar børn tær kvøðu bera.
Kvøð halleluja, kvøð halleluja.

Harranum bera kvøðu vit og prís,
menniskjans børnum er nú frelsan vís
Harrin vísti heimi náði,
friður, semja tí nú ráði,
eins og jólanátt, eins og jólanátt.

This little light of mine
I’m going to let it shine
Oh, this little light of mine
I’m going to let it shine
This little light of mine
I’m going to let it shine
Let it shine, let it shine, let it shine

Tað lítla ljós eg fekk
nú skal tað lýsa bjart .
Tað lítla ljós eg fekk
nú skal tað lýsa bjart .
Tað lítla ljós eg fekk
nú skal tað lýsa bjart .
Lýsa bjart, bjart, bjart.
Lýsa bjart

Føgur er foldin,
dýrdarríkur himin,
sæl er sálanna jorsalferð,
um allan heimin,
um allar ævir
tað syngjandi at himni ber.

Øldirnar fara,
øldir munnu koma,
ætt eftir ætt søkkur undir mold.
Onga tíð tagnar
ljóðið av himni,
sum gleðir sálir her á fold.

Einglar tað kvóðu
jólanátt for hirðum,
mann eftir mann hoyrdist sama lag:
Friður á foldum,
menniskja, frø teg,
tær føddur frelsari er í dag.

Náttin svørt yvir landið lá,
fólkið tað mesta alt svav.
Veðrið var gott, og mánin sá,
sólin var gingin í kav.

Ein var maður, úti hann stóð
hesa somu nátt.
Náttina dámar ei øllum gott.
Gævi tað lýsti brátt.

Heyggjarnir runt um opna seg,
huldufólk koma í dyr.
Hesin maður tað sýnið sá,
hevði ei sæð tað fyrr.

Vakrar moyggjar í skarlak reyð,
klæddar frá topp til tá,
skunda sær út av hvørjum heyg,
allar til dans at gá.

Á fríðari fløtu tey sláa ring,
gentur og ungir menn,
ofta tey gera so knapplig sving,
dansa so runt í senn.

Ein kom smílandi, har eg stóð,
sýntist at vera so blíð.
Aldri sá eg vænari fljóð,
hvørki í bygd ella bý.

“Kom og dansa ein dans við mær!”
talar hon orðum blítt.
Við mína lið eg havi teg kær,
heim mítt skal vera tær frítt.

“Góða genta, tað tori eg ei,
tí eg havi hoyrt sagt,
tit kunnu skjótt fortrølla meg,
fáa tit yvir mær makt”.

Uttan teg
Uttan teg var tøgnin tóm,
ljósið uttan lit og ljóm.
Ælabogin gráur var
um ei, Faðir, tú vart har.

Uttan teg var dagur nátt,
sólin átti ongan mátt.
Uttan teg var glóðin køld,
uttan teg var morgun kvøld.

Tá mín brekka gerst ov brøtt,
tá mær tokan gerst ov tøtt.
Faðir, fylg mær tá á leið,
tú, sum eina troyttast ei.

Hvirlur bresta á mín rút,
tigandi eg hyggi út.
Mann í storminum tá eg,
Harri, aftur tekkja teg?

Verjugarður mín ver tú;
vakta, Harri, mína búð.
Faðir, ver tú styrki mín,
leið meg loksins heim til tín.

Tá mítt berg mær gerst ov høgt,
tá hvørt vitaljós er sløkt,
Faðir, fylg mær tá á leið,
tú, sum eina troyttast ei.

Í handil mín fer Lotta inn

Í handil mín fer Lotta inn.
Í handil mín fer Lotta inn.
Hon keypir sodavatn og kaku.
Í handil mín fer Lotta inn.

Í handil mín fer Lotta inn.
Í handil mín fer Lotta inn.
Hon keypir súrepli og dadlur.
Í handil mín fer Lotta inn.

Í handil mín fer Lotta inn.
Í handil mín fer Lotta inn.
Hon keypir brússukur og mellur.
Í handil mín fer Lotta inn.

Í handil mín fer Lotta inn.
Í handil mín fer Lotta inn.
Hon keypir flættubond og perlur.
Í handil mín fer Lotta inn.

Vit fara heim, vit fara heim,
vit fara nú øll somul heim.
Vit hava ikki fleiri pengar.
Vit fara nú øll somul heim.

Per spelmann han hadde ei einaste ku
Per spelmann han hadde ei einaste ku
Han bytte bort kua, fekk fela igjen
Han bytte bort kua, fekk fela igjen
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Per spelmann han spela, og fela ho lét
Per spelmann han spela, og fela ho lét
Så gutane dansa og jentene gret
Så gutane dansa og jentene gret
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Per Spelmann han spela, og fela var god
Per Spelmann han spela, og fela var god
Så gutane dansa og jentene lo
Så gutane dansa og jentene lo
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Og om eg vert gammal som stein under bru,
Og om eg vert gammal som stein under bru,
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Nei, aldri eg byter bort fela for ku.
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Og om eg vert gammal som mose på tre,
Og om eg vert gammal som mose på tre,
Så aldri eg byter bort fela for fé
Så aldri eg byter bort fela for fé
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Og om eg vert gammal som skorpe på graut
Og om eg vert gammal som skorpe på graut
Så aldri eg byter bort fela for naut
Så aldri eg byter bort fela for naut
Du gamle gode fiolin, du fiolin, du fela mi!

Gakk tú tryggur fram við góðum treysti,
allir ljósir einglar fylgja tær.
Harrin, hann er vinur tín hin besti,
hansar eyga allar vandar sær.

Hýs í hjarta tínum bert tí góða,
gloym tað ónda, ið vil sára teg,
tá so fagrir sangir skulu ljóða
fyri tær á øllum tínum veg.

Mangt í heiminum er vánt at kenna,
alt tað besta heldist fyri spott;
minst tó til, at tá tey óndu flenna,
skalt tú halda hjarta reint og gott.

Teim, ið treingja, skalt tú vera góður,
troysta tey, ið eru veik og arm.
Harrin gevur hvíld, tá tú ert móður,
tekur tær úr hjarta sorg og harm.

Kemur tú framvið, har klokkur ringja,
steðga tá og bið títt faðirvár,
tað er bøn, ið styrkir og kann yngja,
sløkkja sorg og grøða tyngstu sár.

Um tú snávar, miss ei fótafestið,
minst bert til, at Guð er altíð nær.
Gakk tú tryggur fram við góðum treysti,
allir ljósir einglar fylgja tær.

Finn hevur stolið ein slikkipinn,
men tað er ikki loyvt at stjala,
tí tá ið man tekur ein slikkipinn,
so skal mann jú eisini betala.

Nú hevur hann goymt seg – hvar er Finn?
Hví er hann ei saman við vinum?
Hann krógvar seg og ongin sleppur inn.
Hann er bangin fyri politinum.

Finn, Finn, Finn. Kunnu vit koma inn?
Ella kom, kom, kom út at spæla.
Tú skalt leggja aftur tín slikkipinn,
og ongantíð aftur stjala.

Puff, the magic dragon, lived by the sea
And frolicked in the autumn mist in a land called Honalee
Little Jackie Paper loved that rascal Puff
And brought him strings & sealing wax & other fancy stuff
O-Puff…

Together they would travel on a boat with billowed sail
Jackie kept a lookout perched on Puff’s gigantic tail
Noble kings & princes would bow whene’er they came
Pirate ships would lower their flags when Puff roared out his name

A dragon lives forever, but not so little boys
Painted wings & giants’ rings make way for other toys
One gray night it happened, Jackie Paper came no more
And Puff that mighty dragon, he ceased his fearless roar

His head was bent in sorrow, green scales fell like rain
Puff no longer went to play along the cherry lane
Without his lifelong friend, Puff could not be brave
So Puff that mighty dragon sadly slipped into his cave

Faðir, fylg mær henda dag,
vend til tín mítt sinnalag,
troystaríka trúgv mær gev,
glaðan hug til dagsins strev;
villist eg so vís mær slóð,
goym øll míni heil og góð,
Faðir, signað land og tjóð!

Barnið
Tú bar mær tað sól sum í skýggjum var goymd
tú bar mær boð um sjálvt lívið
tú rætti mær stjørnur og mána í hond
tú bar meg heim gjøgnum dreymanna lond
tú vakti mítt hjarta til lívið

Eg syngi tær alt
sum eg syngja tær kann
eg syngi tær um sjálvt lívið
eg syngi tær stjørnur og mána í hond
eg syngi teg inn í dreymanna lond
eg syngi ein sang um sjálvt lívið.

Tú bar mær tað sól sum í skýggjum var goymd
eg syngi tær um sjálvt lívið
tú rætti mær stjørnur og mána í hond
eg syngi teg inn í dreymanna lond
tú vakti mítt hjarta til lívið.

I have a dream, a song to sing
To help me cope with anything
If you see the wonder of a fairy tale
You can take the future, even if you fail

I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I’ll cross the stream
I have a dream

I have a dream, a fantasy
To help me through reality
And my destination makes it worth the while
Pushing through the darkness; still another mile

I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I’ll cross the stream
I have a dream
I’ll cross the stream
I have a dream

Á morgni árla vit Guði lova,
sum lærdi okkum so trygt at sova
í Jesu navni um náttartíð
sum børn á armi hjá móður blíð’.

Á morgni sólin í líðum hongur;
og til sítt arbeiði maður gongur;
sum fuglur vítt yvir landið fer,
mín morgunsongur úr hjarta ber.

Á morgni árla av gulli lýsir,
og hugin gleðini inni hýsir;
er sælur dagur, um tárið rann,
tá til Guðs æru tú livdi hann.

So gangi hvør til sítt egna yrki,
og byggi hvør so Guðs hús og kirkju;
tá fært tú eydnu og huga til
at gera gagn, rætt sum Guð tað vil.

Heystkanón

Heystið, tað er júst nú komið
og tí hugsi eg barasta um várið
Eg síggi grønkast líð og dal
viðhvørt eitt vátaslettingsæl
Men tað er long tíð enn
várið kemur til sjóndar

Every time I’m away from Liza
Water come to me eye
Every time I’m away from Liza
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

I remember when love was new
Water come to me eye
There was one, but now there’s two
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

When the evening starts to fall
Water come to me eye
I need to hear my Liza’s call
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

In the shadow I stand a while
Water come to me eye
Soon I’ll see my Liza’s smile
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

Himnafaðir vár, vit biðja:
Heilagt verði navnið títt,
til oss komi, verði friðað
ríkið títt so stórt og frítt.

Verði vilji tín, Guð faðir,
sum í himli so á jørð,
gev oss dagligt breyð hvønn dagin,
metta øll, sum sita sør.

Fyrigev tú skuldir várar,
góði Faðir, gev tín frið,
tá ið granni okkum sárar,
glað vit fyrigeva við.

Lat ei freisting okkum villa
-syndaløtt vit eru øll –
halt tú okkum frá tí illa,
lat oss standa stinn sum fjøll.

Sterki Guð, tú okkum leiðir,
ríki tínum valdar tú,
heiðurin tú ævigt eigur,
amen, prís tær veri nú!

Elisabet og Elinborg

Lítla søta Elinborg við sóljugulum hári
hon syngur og hon dansar frítt
og frøist nú um várið.
Hon spælir sær við blómurnar
hon elskar vakrar litir
sum ein føgur sóljudrotning
í grasinum hon situr.

Elisabet Maria við vøkrum, bláum eygum
hon málar vakrar málningar
við gulum og við reyðum.
Hon málar allar litirnar,
sum dagurin man eiga,
sum ein føgur stjørnusól
Elisabet Maria.

Brátt so verður friðarligt
og fuglaveingir hvíla
sólin bjarta svevur nú,
og mánin fer at skína.
Tá fara tær til pápa sín
sum søgur veit at siga
og nú svevur lítla Elinborg
og Elisabet Maria.

All night, all day, angels watcing over me, my Lord.
All night, all day, angels watcing over me.

Day is dyin´ in the west.
Angels watcing over me, my Lord.
Sleep my child, and take your rest.
Angels watcing over me.

All night, all day,…

Now I lay me down to sleep.
Angels watcing over me, my Lord.
Pray the Lord my soul to keep.
Angels watcing over me

All night, all day,…

If I die before I wake,
Angels watcing over me, my Lord.
Pray the Lord my soul to take..
Angels watcing over me

All night, all day,…

Mána og sól,
veður og vind
og blómur og børn
skapaði Guð.
Himin og jørð,
alt eigur hann,
Harranum vilja vit takka.
Harri, vit takka tær,
Harri, vit prísa tær.
Harri, vit syngja títt heilaga navn.

Jesus, á fold
livdi sítt lív
og doyði for oss,
livir í dag,
ja, hann er her,
ja, hann er her,
Harranum vilja vit takka.
Harri, vit takka tær,
Harri, vit prísa tær.
Harri, vit syngja títt heilaga navn.

Andi tín, Guð,
uggari vár,
so livandi er,
ber okkum boð
gjøgnum øll ár
um tína náð.
Harranum vilja vit takka.
Harri, vit takka tær,
Harri, vit prísa tær.
Harri, vit syngja títt heilaga navn.

Ommur siga søgur og bjóða børnum bomm
Mín snakkar mest um Harley Davidson
Á síni motorsúkklu buldrar hon framvið
Og børnini tey siga, hon er onki ommulig

Men hon er omma mín, hon er omma mín (x2)

Gamlir menn teir tosa um útróður og jørð
Abbi mín keypti sær trummusett í fjør
Eisini ein gittar, hann smíða vil eitt hitt
Og børnini tey siga, tað er onki abbaligt

Men hann er abbi mín, hann er abbi mín (x2)

Mammur vaska klæðir og baka onkuntíð.
Tá vit sparka fótbólt, mamma vil uppí.
Hon rópar og hon skumpar, er nokkso ógvuslig.
Og børnini tey siga, hon er onki mammulig

Men hon er mamma mín, hon er mamma mín (x2)

Nógvir pápar fiska, pápi byggir um.
Kjallarin skal verða eitt akvarium.
Gongur millum krabbar, fluguskáp og blikk.
Og børnini tey siga, tað er onki pápaligt

Men hann er pápi mín, hann er pápi mín (x2)

Leaving On A Jet Plane Lyrics
All my bags are packed
I’m ready to go
I’m standin’ here outside your door
I hate to wake you up to say goodbye
But the dawn is breakin’
It’s early morn
The taxi’s waitin’
He’s blowin’ his horn
Already I’m so lonesome
I could die

So kiss me and smile for me
Tell me that you’ll wait for me
Hold me like you’ll never let me go
‘Cause I’m leavin’ on a jet plane
Don’t know when I’ll be back again
Oh babe, I hate to go

There’s so many times I’ve let you down
So many times I’ve played around
I tell you now, they don’t mean a thing
Ev’ry place I go, I’ll think of you
Ev’ry song I sing, I’ll sing for you
When I come back, I’ll bring your wedding ring

Now the time has come to leave you
One more time
Let me kiss you
Then close your eyes
I’ll be on my way
Dream about the days to come
When I won’t have to leave alone
About the times, I won’t have to say

Gakk tú fram við góðum treyst,
tú ert ei aleina;
Harrin tó er tann, ið best
leiðirnar kann beina.

Firnast ikki myrkur svart,
bjartar stjørnur standa;
hevur faðirvár tú lært,
óttast tú ei vanda.

Fyri tí, tú veitst, er rætt,
doyggj, um so má vera;
tá skal lívið falla lætt,
deyðin einki gera.

Føroyar
Kaga upp í himmalin, sært tú fuglin har?
Frælsur vil hann flúgva nógvar túsund míl frá tær,
hann breiðir sínar veingir út, veittrar tær farvæl,
tá ferðin er at enda, tú aftur fuglin sær,
tá er hann komin heim til Føroya.

Á køldum opnum havi spjaddar liggja tit,
grønar vakrar oyggjar, hetta landið eiga vit.
Tú dregur, tú argar, tað er títt sinnalag,
títt freka blíða lyndi, sjarmerandi er tað,
soleiðis kenna vit teg, Føroyar.

Flúgva fagrir fuglar, byggja reiður her,
og fiskur býr í sjónum, so langt sum eygað ber.
At vitja fjallatindar mangur gleðir seg,
og spríkja goymdar keldur, um vit bora ígjøgnum teg,
og verða vit ríkari tá, Føroyar,
og hvør verður ríkari tá, Føroyar?

Hvat heldur tú um okkum? Vit rópa okkum tjóð
á flaggdegi, um várarnar, tá tjøldur setast móð.
Hvar eru tey, sum lovaðu at lekja tíni sár,
sum misprýða og vanvirða ár eftir ár eftir ár eftir ár,
hvat heldur tú um føroyingar, Føroyar?

Við gittara og sangi eg spæli nú mítt lag,
sum um Føroyar var mín móðir og bað meg skriva tað.
So eiggilig og gomul hon teskar: Barnið mítt,
eg vildi, at mítt ríkidømi so væl varð býtt
ímillum tey, sum búgva her í Føroyum,
ímillum tey, sum búgva her í Føroyum,
so javnt millum føroyingar, Føroyar.

Hvis du ser en krokodille

Hvis du ser en krokodille i dit badekar,
skal du ikke være bange for den er så rar,
når du gir den en kop kaffe og en god cigar!

Hvis der sidder en gorilla i dit cykelskur,
skal du bare ta’ det roligt, den bli’r ikke sur,
når den får et par bananer og en cykeltur.

Hvis der ligger en løve på dit skrivebord,
skal’ du ikke løbe ud og si’ det te’ din mor.
Når du klapper den på ryggen, gør den ikke spor.

Boðar tú til allar tjóðir:
“Æra skalt tú faðir tín,
æra skalt tú tína móður,
so tær fylgir signing mín.
Landið gevi eg tær tá,
leingi tú har liva má,
fólkið títt tá skal eg kenna
meðan øld um øldir renna.”

Føroya mál á manna tungu
merkir: Her býr Føroya fólk.
Slektir fornu og tær ungu
eyðkendu seg sum ein bólk,
ið helt fast við fedramál,
virdu tað av hug og sál,
gloymdu ikki ættarbandið;
byggja tí enn hetta landið.

Um nú nýggjar øldir líða,
halt á somu leið várt starv,
at vit ikki lata svíða
dugnaloysi til hin arv,
sum vit ervdu fedrum av;
tá skal lyftið, sum tú gav,
allan aldur Føroyum tryggja
føroyingunum her at byggja.

Bamsuvinarsangur

Um tú sært, at onkur argar onnur børn, so kedd tey verða,
skalt tú ikki hyggja burt av teim og einki við tað gera,
tí børn teim tørvar vinir góðar, slíkar sum tey kenna,
um tey so eita Ibraham, Hans Jákup ella Femja.

So lat oss halda saman og royna tað at sjá,
at hóast vit so ymisk, nøkur stór og onnur smá,
so skulu fitt vit vera og hjálpa har til ber,
um tað genta fýra ár, ella gamal maður er.

Row, row, row your boat
Gently Down the stream.
Merrily, merrily, merrily, merrily,
Life is but a dream

Nú skínur sólin bjarta og gyllir fjøll og líð,
hon lívgar blómurnar á foldum vaksa;
nú gleðast baldursbráin og smæran so fríð,
og fuglar úr reiðrunum nú flagsa.

Og títlingurin lítli nú syngur morgunsong,
til dagsins yrki fer hann nú so lættur,
og tó hann flýgur víða um bygdir og um ong,
hann vitjar til ungar sínar aftur.

Mítt eyga hevur notið ein tryggan góðan blund,
í Harrans hond so søtt eg havi sovið.
Guðs undurverk eg skoði í hesi morgunstund;
við songi eg Guði mínum lovi.

Tøkk fyri, at tú hevur, mín kæri, góði Guð,
mær givið evni til títt verk at skoða;
fylg mær og ver tú hjá mær, tá eg nú fari út,
nú sólin í fjøll og líð man roða.

Tango-kettan
Eg eigi eina kettu við longum hvítum hala,
Og tá vit bæði spæla, hon sigur bara mjav!
Hon sleikir sær og murrar, og aldri er hon ill!
Tað er bert, tá hon murrar, at hon verður vill!

Mín ketta dansar tango, tango, tango.
Hon dansar sum ein drotning, so vøkur og so fín.
Hon dansar altíð tango, tango, tango,
Og hon er verðins fittasta, lítla ketta mín! Mijav!

Maria hevur fuglar, og Karin hevur hundar,
og Per sær altíð skundar, tá hesturin skal inn.
Øll djór tey eru stuttlig, men um tú spyrt meg hví,
eg elski mína kettu, ja, so er tað tí:

Mín ketta dansar…

Eitt sirkus kom og spurdi, um kettan var til sølu!
Eg gjørdi eina gølu, tí kettan er jú mín.
Tú heldur, at eg lúgvi! Tað síggi eg á tær,
Men tú kanst bara koma heim til mín við mær!

Mín ketta dansar tango, tango, tango.
Hon dansar sum ein drotning, so vøkur og so fín.
Hon dansar altíð tango, tango, tango,
Og hon er verðins fittasta, lítla ketta mín! Mijav!

My Bonnie is over the ocean,
my Bonnie is over the sea,
My Bonnie is over the ocean,
O bring back my Bonnie to me.

Bring back, bring back, O bring back my Bonnie to me, to me:
Bring back, bring back, O bring back my Bonnie to me.

Last night as I lay on my pillow,
Last night as I lay on my bed,
Last night as I lay on my pillow,
I dreamt that my Bonnie was dead.

Bring back, bring back….

The winds have blown over the ocean,
The winds have blown over the sea,
The winds have blown over the ocean,
And brought back my Bonnie to me.

Brought back, brought back, brought back my Bonnie to me, to me.

Klokkan slær, tíðin fer,
ævin endaleys fyri er;
latum oss tí nýta hvørja stund,
Harranum tæna av hjartans grund,
so finna vegin vit heim!

Ein lítil laksur eri eg,
eg havi so ringan maga
ti har eg búgvi, tí har eg búgvi,
eru folk so gírig.

Eg fái sild, ja altíð sild,
men tað vil eg ikki hava,
eg vil heldur, ja eg vil heldur
hava cokacola og ís.

Cockles and mussels

In Dublin’s fair city,
Where the girls are so pretty,
I first set my eyes on sweet Molly Malone,
As she pushed her wheelbarrow
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive oh”!

Alive, alive oh! Alive, alive oh!
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive oh”!

Now she was a fishmonger,
And sure t’was no wonder,
For so were her mother and father before.
And they each wheeled their barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive oh”!

Alive, alive oh…

She died from a fever,
And no-one could save her,
And that was the end of sweet Molly Malone.
Now her ghost wheels her barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, “Cockles and mussels, alive, alive oh”!

Alive, alive, oh…

Renn av stað, tú skalt í skúla,
skalt í skúla,
hoyr nú! Skúlaklokkan ringir,
klokkan ringir:
Bimm, bamm,
bimm, bamm,
bimm, bamm.

Kumbayah my Lord, Kumbayah,
Kumbayah, my Lord, Kumbayah,
Kumbayah, my Lord, Kumbayah,
Oh Lord, Kumbayah.

Some one’s crying my Lord, kumbaya

Some one’s praying my Lord, kumbaya

Some one’s singing my Lord, kumbaya

Some one’s crying my Lord, kumbaya
Some one’s praying my lord, kumbaya
Some one’s singing my Lord, kumbaya
Oh, Lord, kumbaya

Gakk tú tryggur fram við góðum treysti,
allir ljósir einglar fylgja tær.
Harrin, hann er vinur tín hin besti,
hansar eyga allar vandar sær.

Hýs í hjarta tínum bert tí góða,
gloym tað ónda, ið vil sára teg,
tá so fagrir sangir skulu ljóða
fyri tær á øllum tínum veg.

Mangt í heiminum er vánt at kenna,
alt tað besta heldist fyri spott;
minst tó til, at tá tey óndu flenna,
skalt tú halda hjarta reint og gott.

Teim, ið treingja, skalt tú vera góður,
troysta tey, ið eru veik og arm.
Harrin gevur hvíld, tá tú ert móður,
tekur tær úr hjarta sorg og harm.

Kemur tú framvið, har klokkur ringja,
steðga tá og bið títt faðirvár,
tað er bøn, ið styrkir og kann yngja,
sløkkja sorg og grøða tyngstu sár.

Um tú snávar, miss ei fótafestið,
minst bert til, at Guð er altíð nær.
Gakk tú tryggur fram við góðum treysti,
allir ljósir einglar fylgja tær.

Gentur og dreingir

Dreingir, teir eru droyir.
Dreingir gera fortreð.
Teir eru nakrar boyur,
og teir bara arga, og teir kitla meg.

Gentur, tær eru veikar.
Grenja og gráta so lætt.
Gentur mussa sjeikar
og halda altíð, tað er´ tær, sum hava rætt.

Tað er nakað roks!
Rópið nú í flokk:
Gentur, dreingir vinir í senn.
Spælið saman Barbie og Ken!

Fótbóltur er til tey býttu.
Sveitti, bardagi, skrál.
Tað er til onga nyttu,
at onkur sparkar eina kúlu í eitt mál.

Fótbóltur, tað er tað besta!
Ítróttur er nummar eitt!
Spenntir, so vit næstan bresta,
tá ið vit sparka, krússa – á, sum tað er feitt!

Tað er nakað roks! …

Best er at hoppa lastikk.
Enna og hoppa band.
Tað er heilt fantastiskt
at spæla diskotek og dansa kulan dans.

Hvør tímir at hoppa lastikk.
Sóritt tápuligt fjas.
Ger´ heldur okkurt praktiskt:
smíða smáttur, fanga kombikk í eitt glas.

Tað er nakað roks!
Rópið nú í flokk:
Gentur, dreingir vinir í senn.
Spælið saman Barbie og Ken!

Bele Mama, Bele Mama ehh (klapp)
Bele Mama, Bele Mama ehh (klapp)
Bele Mama, Bele Mama, Bele Mama, Bele Mama,
Bele Mama, Bele Mama ehh (klapp)

349 Klokkan slær, tíðin fer,
ævin endaleys fyri er;
latum oss tí nýta hvørja stund,
Harranum tæna av hjartans grund,
so finna vegin vit heim!

H. Agerbek um 1850.
Símun av Skarði.
Lag: Sl. 188.

Dukka mín er blá,
hestur mín er svartur,
ketta mín er grá,
máni mín er bjartur,
gyllir hvørja á.

Og ein summardag
fara vit at ferðast
langa leið av stað,
tá skal dukkan berast,
tá er systir glað.

Hans A. Djurhuus

Lítli fuglur
Orð og lag: Anfinn T. Nielsen
Sig mær lítli fuglur, hví flýgur tú so seint,
hvat er tað, sum feilar, hvat hevur teg nú meint,
hví ert tú so svartur, har ið hvíta dúnið var,
sig mær lítli fuglur, hvat er hent við tær?

Jú nú í morgun, eg fleyg mær ein túr,
út yvir havið, eg lá upp á lúr
eftir eini sild, ella hvat ið har nú var,
at hava heim við til pisurnar hjá mær.

Tá fongurin var fingin, mót landi vendi eg,
tá møðin meg nívdi, á sjógv eg setti meg,
fyrst tá rakti eg við, men tá var ov seint hjá mær,
at havið var dálkað og spilt í olju var.

Vinir

Eg bleiv so glað í morgun, tá ið eg kom út,
tú stóðst og bíðaði uttanfyri portrið.
Tú smíltist, og eg visti beinanveg,
vit vóru vinir aftur, tú og eg.

Vit klandraðust í gjár, og tá lovaði eg,
eg skuldi aldrin tosa afturvið teg.
Nú súkla vit í skúla, og tað er so gott.
Vit eru vinir aftur, tú og eg.

Tú segði, at eg altíð var so ráðarík.
Eg segði, at tú vart ein grenjisurra.
Tá tókst tú bóltin, rýmdi beinanveg,
og eg fór heim, eg var í øðini.

Eg stongdi hurðina í mínum kamari,
og eg var bara inni allan dagin.
Um kvøldið fekk eg sms frá tær:
Tú ert tann besti vinurin hjá mær.

Vit klandraðust í gjár, og tá lovaði eg,
eg skuldi aldrin tosa afturvið teg.
Nú súkla vit í skúla, og tað er so gott.
Vit eru vinir aftur, tú og eg.

Vit fara heim til mín at gera skúlating,
tú dugir nógv betri enn eg at rokna!
So spæla vit eitt spæl á telduni
og baka vaflur, tí tað dugi eg.

Vit klandraðust í gjár, og tá lovaði eg,
eg skuldi aldrin tosa afturvið teg.
Nú súkla vit í skúla, og tað er so gott.
Vit eru vinir aftur, tú og eg.

Hvis du ser en krokodille i dit badekar,
ska’ du ikke være bange for den er så rar,
hvis du gi’r den en kop kaffe og en go’ cigar!

Hvis der sidder en gorilla i dit cykelskur,
ska’ du bare ta’ det roligt, den bli’r ikke sur,
når den får et par bananer og en cykeltur.

Hvis der ligger en løve på dit skrivebord,
ska’ du ikke løbe ud og si’ det te’ din mor.
Når du klapper den på ryggen, gør den ikke spor.

Burtur á heiði, hvar fuglurin syngur,
har vaksa brobber, har veksur lyngur,
har er korki og javni.
Har er tað, menninir torvið skera,
og konufólkini tað burtur bera.
Hevur tú verið har, navni?

Og ein lítlan putt, sum eg eigi,
hann skal eg hava burtur á heiði,
líka sum menninir plaga;
so torir tarvurin einki at gera.
Vilt tú við mær í ferðini vera,
navni mín, burtur í haga?

Every time I’m away from Liza
Water come to me eye
Every time I’m away from Liza
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

I remember when love was new
Water come to me eye
There was one, but now there’s two
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

When the evening starts to fall
Water come to me eye
I need to hear my Liza’s call
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

Standing there in the marketplace
Water come to me eye
Soon I’ll feel her warm embrace
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

In the shadow I stand a while
Water come to me eye
Soon I’ll see my Liza’s smile
Water come to me eye

Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye
Come back Liza, come back girl
Wipe the tear from my eye

EM´ARIN

Hvít sum kavin, blá sum havið
reyð sum blóðið, tað eru vit
Runt um allar fótbólts vøllir
buka vit tær stóru stjørnur
Fá vit eru, men tó vit kunnu
standa saman her og nú

Malargrót og hømiliur
seyðarhøvd og skerpikjøt
turran fisk og grind og spik
alt tað hava vit

Hvít sum kavin, blá sum havið
reyð sum blóðið, tað eru vit
Runt um allar fótbólts vøllir
buka vit tær stóru stjørnur
Fá vit eru, men tó vit kunnu
standa saman her og nú

Málini vit kunnu skora
tá ið harðast leikar á
Verjan stinn sum Føroya fjøll
og vit syngja øll

Hvít sum kavin, blá sum havið
reyð sum blóðið, tað eru vit
Runt um allar fótbólts vøllir
buka vit tær stóru stjørnur
Fá vit eru, men tó vit kunnu
standa saman her og nú…

Orð: Vera Bjørgvin, Elin K. Mouritsen, Gundur Mortensen,
Hans C. Tórgarð, Gudmundur Joensen og Terji Rasmussen
Lag: Terji Rasmussen